Z mojego fotowgłowie

 Boję się jednak Państwu przekazać moją wątpliwość dotyczącą jednego zdjęcia w tak monumentalnym dziele, jakim jest książka „Do zobaczenia za rok w Jerozolimie”, które jak Pan Wojciech pisze było inspiracją do zainteresowania się tym odległym zdarzeniem w moim mieście, oraz powstania myśli uczczenia tych wydarzeń postawieniem pomnika „walizki” na peronie.Jestem ZA pomnikiem, ale  to zdjęcie (str.18) peronu dworca zbąszyńskiego zarzuconego tobołami i różnorodnym sprzętem mnie się wydaje, że jest to zdjęcie peronu pierwszego, na który nigdy nie wjeżdżały pociągi z Niemiec, a Żydzi wypędzani z Niemiec w 1938 roku przyjeżdżali tylko z bagażem podręcznym, z walizami większymi i mniejszymi.Miejscem wyczekiwania przyjeżdżających Żydów z Niemiec był główny hol dworca i szeroki korytarz w kierunku dwóch poczekalni, oraz plac przed dworcem i tam rzeczywiście niekiedy były duże ilości walizek i zawiniątek podręcznej wielkości, ale nigdy, jak mnie się wydaje, tak wielkie toboły i skrzynie.Graniczny dworzec, na którym zatrzymywały się wszystkie pociągi ruchu międzynarodowego, musiały wyglądać czysto i reprezentacyjnie. Wydaje mnie się, że jest to zdjęcie pierwszego peronu z lutego 1945 roku. W tym czasie na wszystkich torach głównych i bocznych stały pociągi z dobytkiem ewakuowanych i uciekających Niemców z Poznania i całego Wartheland’u. Jest to zdjęcie już po pierwszych szabrownikach, bo wcześniej na tym peronie leżały ciała zamarzniętych dzieci i starców uciekających w styczniowym mrozie Niemców, pogrzebanych później na byłym ewangelickim cmentarzu.Wydaje się również, że na wagonie towarowym jest napis „Deutsche Reichsban”, a Żydzi w 1938 roku przyjeżdżali tylko pociągami osobowymi t.zw. „pulmanami” relacji międzynarodowej, za wyjątkiem mnie się wydaje tylko jednego przypadku, tak zwanego przepchniętego przez Niemców pierwszego transportu(???)Dodam jeszcze z mojego „fotowgłowie”z tamtych zdarzeń widzę jak naprzeciwko „starego dworca” była ręczna pompa wodna, przy której oczekujący żydowscy wysiedleńcy dokonywali porannej toalety i czerpali wodę do picia, a mężczyźni (nie ortodoksyjni, a tacy też byli) golili się nam dotychczas nieznanymi „maszynkami do golenia”.Dodam jeszcze, że informacja pod zdjęciem na stronie 88, że jakoby ten budynek poczty został specjalnie wydzielony dla obsługi wypędzonych  z Niemiec Żydów niezupełnie jest prawdziwa.W urzędzie pocztowym Zbąszyń 2 zawsze funkcjonowała ogólnodostępna poczta z dwoma „okienkami” pocztowo-telekomunikacyjnymi, ale głównym zadaniem tej poczty, zwanej „dworcowej” granicznej był transfer poczty międzynarodowej z przejmowaniem ambulansów pocztowych w ruchu międzynarodowego i wymianą załóg zagranicznych na polskie.Dla potrzeb opanowania wielokrotnie zwiększonego zapotrzebowania usług pocztowo-telekomunikacyjnych dla przyjeżdżających i przejeżdżających wypędzanych z Niemiec Żydów, w pomieszczeniach starego dworca na parterze została uruchomiona nowa ogólnodostępna poczta z kilkoma stanowiskami nadawczo- oddawczymi i kilkoma nowymi stacjami telegraficznymi(aparaty Mors’a).Na tej poczcie, oprócz polskich pracowników poczty zatrudnieni byli wypędzeni Żydzi, byli pracownicy poczty niemieckiej, nawet bez znajomości języka polskiego.